17 stycznia obchodzimy wspomnienie Św. Antoniego, opata.
Św. Antonii urodził się w Środkowym Egipcie w 251r. Pochodził z rodziny religijnej, jednak w wieku 20 lat doświadczył śmierci rodziców. Miał siostrę, którą oddał pod opiekę szlachetnym paniom a sam udał się na pustynię. Pracował tam fizycznie, modlił się i oddał się uczynkom pokutnym. Antonii doświadczał jawnych ataków od szatana, który bardzo go dręczył, nękał i pokazywał się w różnych postaciach. Dziesięć lat później zamieszkał w ruinach fortecy Pispir na prawym brzegu Nilu. Posiadał dar widzenia przyszłości, słynął ze świętości i mądrości. Postawa Antoniego była godna podziwu, uczniowie pragnęli oddać się jego duchowemu kierownictwu. Pierwszym uczniem Antoniego był. św. Hilarion. W 312 roku udał się do Tebaidy a ostatnie lata życia spędził w grocie w okolicy Celzum. W latach 334-335 ponownie odwiedził Aleksandrię, gdzie zwołał synod.
Św. Antonii zmarł w 17 stycznia 356 roku, żył 105 lat. Był przykładem nie tylko w Egipcie, jego kult rozprzestrzenił się na całym Wschodzie. Św. Antonii jest patronem chorych, dzwonników, hodowców trzody chlewnej, koszykarzy, rzeźników, szczotkarzy i ubogich oraz jest patronem zakonu antoninów, który powstał w XII wieku dla pielgrzymów przybywających do grobu św. Antoniego. Wzywano go również podczas epidemii oraz chorób skórnych.
Źródło: https://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/01-17.php3
