Tego, jak ważną rolę pełni każdy tata w życiu swojego dziecka nie trzeba nikomu uświadamiać. Obraz ojca, tworzony przez kształt jego miłości, przybiera różne formy, a wpływ na niego ma chociażby to, w jakim stopniu był (nie)obecny w codzienności, ile czasu poświęcał na budowanie relacji, czy stawiał mądre wymagania, potrafił budować emocjonalną więź…
Kryzys wieku współczesnego
Obserwujemy niepokojące zjawisko upadku dobrych autorytetów – w tym i tego ojcowskiego. Rola ojca w rodzinie została znacząco osłabiona, co przełożyło się również na zmiany modelu rodziny patriarchalnej. Zamiast silnego autorytetu, będącego wartościowym wzorem, kreowany jest wizerunek niezaangażowanego, obojętnego a wręcz biernego rodzica. Przyczyny tego kryzysu sięgają znacznie głębiej, prowadząc do kryzysu samej męskości i rodziny jako komórki społecznej.
Co więcej, samo znaczenie autorytetu nabrało bardzo negatywnego znaczenia. Współcześnie pojmowany jest jako ograniczenie, wymóg posłuszeństwa, bezwzględne władztwo. To rozumowanie znacznie odbiega od chrześcijańskiej wizji autorytetu, czyli nauki mądrego rozumienia wolności.
Niebo i ziemia
Na barkach ojców spoczywa wielka odpowiedzialność. W całym procesie wychowania, przyjmowane przez nich postawy oddziałują na poczucie własnej wartości, kształtowanie się sumienia, tworzenie zdrowego modelu i wzorca męskości, ostatecznie wpływając na psychikę, osobowość i umiejętności społeczne dziecka.
Co więcej, budujemy i przeżywamy swoją relację z Bogiem Ojcem na wzór tej, którą mamy z naszym ziemskim tatą. Często – całkiem nieświadomie – powielamy wizerunek oraz cechy naszego taty przypisując je Bogu. Niestety, po wielokroć bezpośrednio projektowane na relację z Niebieskim Ojcem lęki, braki i rany, bardzo utrudniają rozwijanie tej relacji, fałszując prawdę o Bogu w naszych sercach.
Abba, Ojcze!
Ojcowskie oblicze Boga potrafi zaskoczyć łagodnością. Jego nienarzucająca się, ofiarna miłość jest wierna i nieskończona, zapewnia czułą opiekę i bezpieczeństwo. Na nią nie da się zasługiwać uczynkami – jest dana bezwarunkowo i na zawsze. Jak trudno przyjąć tę prawdę, spoglądając przez pryzmat ludzkiej miłości… Ojciec przepełniony miłosierdziem gotów jest nam wybaczyć błędy i wskazać nową drogę, stając się cierpliwym Nauczycielem Życia. Jednocześnie, Bóg pragnie niezwykłej bliskości ze swoimi dziećmi.
Wracając do autorytetu – owocem posłuszeństwa Bogu Ojcu jest wolność wynikająca z dziecięctwa Bożego. Biblijny obraz relacji Jezusa z Bogiem Ojcem ukazuje głęboką miłość i zaufanie. Im bardziej uczymy się kochać w ten sposób, tym lepiej rozumiemy, że Boże nakazy są jak płaszcz, którymi Ojciec chce uchronić nas od zła.
Z tego opisu wyłania się niedościgniony wręcz ideał miłości. To wielce trudna sztuka, ale jakże piękna – poprzez obecność, czyny i słowa stworzyć w duszy dziecka prawdziwy, wolny od wykrzywień obraz Boga, stawiając tym samym solidny fundament życia duchowego.
Właśnie tego, Drodzy Ojcowie, z całego serca Wam życzę w dniu Waszego święta.
Julia Nowak
